Doorgaan naar hoofdcontent

Posts

Posts uit 2017 tonen

Laatste loodjes

Het is vandaag 23 juni 2017. Over 2 weken zit ik in het vliegtuig naar huis. Dan zit mijn avontuur erop. Ik ben 5 maanden van huis weg geweest. Heb 5 maanden veel geleerd over mijzelf en over wie mijn vrienden zijn. Ik heb 5 maanden mogen genieten van India, de cultuur, de mensen, het eten en het weer. Het voelt al alsof ik aan het afronden ben hier, terwijl ik nog 13 dagen heb. Maar vandaag heb ik er al 134 dagen opzitten. Wat zijn dan die 13 dagen, helemaal niets. Ik ben ook aan het afronden omdat ik net mijn school heb afgerond. Mijn stage is behaald, jeeeeej. Dat is ook waar ik de afgelopen tijd mee bezig ben geweest. Ik ben hier zo veel te weten gekomen over mijzelf en de wereld. Ben ook wel nieuwsgierig geworden naar de wereld. Nu is het tijd om extra te gaan genieten. Geen verplichtingen meer, het harde werken is beloond. Ik kan nu de laatste 13 dagen gaan doorbrengen met mijn kleine aapjes die het super leuk vinden om allerlei activiteiten te doen. Die activiteiten ga ik

Verjaardag en scouting kamp

Ja ja, weer een klein berichtje uit India. Het eerste wat ik heb meegemaakt is mijn verjaardag. Op 21 mei werd in 22 jaar en dat moest gevierd worden. De ouders van Bo waren op dat moment nog in India en hadden stroopwafels meegenomen. Die wilde ik uitdelen aan de meiden. In de ochtend namen we een auto-riskja naar de meiden. Die waren heel blij om ons te zien. Ik had geprobeerd om mijn sari aan te doen. Dat was werkelijk onmogelijk. Gelukkig wilde de meiden mij helpen. Ik werd helemaal in de watten gelegd, mijn haar werd gedaan, de sari werd aangedaan, ze wilde zelfs make-up op doen. Dat heb ik afgewezen, maar ze vonden het erg leuk om te doen. In de tussentijd hadden ze de opdracht gekregen om iets voor mij te maken. Ik heb een aantal prachtige knutselwerkjes gekregen die ik zeker mee naar huis wil nemen. Ze vonden de stroomwafels erg lekker trouwens. Toen gingen we weer terug naar de jongens. Die waren ’s ochtends al heel opgewekt en vonden het niet leuk dat ik eerst naar

Ranthambore, Udaipur en Jodhpur

Safari De volgende stad was Ranthambore. De stad waar we heen gingen omdat we een safari hadden. Omdat we allemaal zo ziek waren, besloot de chauffeur te koken voor ons. Op die manier wilde hij laten zien dat hij het sneu vond voor ons en wilde hij ervoor zorgen dat we aan zouden sterken. Het eten was best wel pittig, maar het was heel lief dat hij dit voor ons deed. De safari was een mooie ervaring. Veel dieren gezien zoals tijgers, herten, vogels, zwijnen en pauwen. Vast nog meer maar dit is wat ik mij herinner. De tijger die ik gezien heb was wel ver weg, maar ik heb hem gezien en daar gaat het om. Wat er vooral rondliep waren apen. Op zich heb ik daar niet veel moeite mee, maar ze klommen op de auto’s en slingerde rond. En wij hadden een open auto, dus erg prettig vond ik het niet. Maar er is niets gebeurt hahaha. Udaipur met gids Verder was er niets te doen in Ranthambore en reden we naar het mooiste stadje van deze reis genaamd Udaipur. Hier hadden we een prachtig h

Delhi en Agra

De ervaring van mijn reis door Noord India. Aankomst in Delhi Ja toen was het zover. Op naar het noorden om nog  meer van het prachtige India te ontdekken. Het noorden schijnt heel anders te zijn. Ander eten, andere mensen, andere taal, andere kleding. Ik was heel benieuwd.  Ik hoop dat ik alles kan vertellen en niets vergeet. Ik heb zo veel meegemaakt, maar de hoogtepunten, die zullen er zeker in staan! Het eerste hotel waar wij zaten was een klein hotel dat in een heel smal steegje van een drukke winkelstraat lag. Erg leuk en goed om in te shoppen. In het hotel zat een reisbureau dat wij om advies vroegen voor een sightseeing in Delhi. Deze meneer had dat wel. Hij kon een privé chauffeur regelen die ons naar alle mooie plekken bracht in 1 dag. Onderweg zou deze meneer uitleg geven over alles wat er te doen. Ja, dat was wel leuk om te doen, maar we verbleven nog een tijdje in Delhi. Als we alles in 1 dag zien, wat gaan we dan met de andere tijd doen.  Toen kwam het reisbur

Bezoek vanuit Nederland

Na de mooie week in Kerala, weer terug in Chennai. Aantal activiteiten gedaan zoals olifanten maken met de kinderen en spelletjes doen. Nu het summercamp is hebben de kinderen elke dag scouting. Een deel van het vind dit leuk een ander deel niet. Elke keer als ze het zelfde ritueel moeten doen, zie ik sommige zuchten en kreunen. Heel grappig om te zien.  Een dag later kwamen de meiden ineens op bezoek. Ze hadden allerlei spullen mee en ik begreep er niets van. Uit het verhaal van de oude man haalde ik dat er iets was met de gemeente, maar wat precies. Geen idee. Later kwam de ouders van de kinderen en de meiden werden meegenomen naar huis. Op 2 meiden na, werden alle kinderen opgehaald. Ik vond het leuk om al die ouders te zien. Of zij dat ook vonden, dat weet ik niet hahah. Ik probeerde in ieder geval met hen te communiceren, ook al was dat erg lastig. Later hoorde wij het verhaal van de directeur. Het gebouw waar de meisjes in wonen is van de gemeente. Die willen een bewijs hebbe

Trichy en Kerala

WAUW, wat een week heb ik achter de rug. Dit was een week om nooit te vergeten. Ik heb dingen gezien die ik niet zou durven dromen. Daarnaast ook weer een andere kant van India gezien, die ik liever niet zag. Ik zal bij het begin beginnen: Zondag 16 april ben ik samen met Bo naar Trichy gegaan. Daar wonen de meiden die via school naar India zijn gekomen. Dit was al een heel gebeuren, want de site van de bus lag er steeds uit waardoor wij niet konden boeken. Zaterdagavond hadden we pas ons ticket, maar we konden er heen dat was het belangrijkste. Dit was leren omgaan met de cultuur hier, het komt wel en het komt wel goed! Bij aankomst werden zo super leuk ontvangen met een ‘Welkom thuis, Bo en Marleen’ bord en een heerlijke paasbrunch. Op maandag hebben we hun eerste stageplek gezien. Dit was op een school voor kinderen met een beperking. De meiden verzorgen Engelse lessen aan bijvoorbeeld dove kinderen. Heel mooi om te zien hoe zij dat doen. het was jammer dat de kinderen de res

Wereld Straatkinderen Dag

Vandaag met mam, Jeff en Marlene gesproken. Leuk om te horen hoe het gaat in Nederland! Jeff vroeg wanneer ik weer een blog erop zou zetten. Zo kon iedereen lezen wat ik deed. Ik vertelde dat ik eigenlijk niet heel veel had meegemaakt, dus waarom een blog schrijven. Maar ik dacht een kleine blog kan ook. Heb namelijk wel iets meegemaakt! Gisteren (12 april) was het wereld straatkinderen dag. Ik ben met een stuk of 100 kinderen op straat gaan staan. Allemaal hand in hand. Dit deden wij om ons sterk te maken voor de rechten van het straatkind. Want deze zijn, in India, nog niet op papier gezet. Straatkinderen kunnen eigenlijk niets. Ze worden aan hun lot over gelaten en kunnen niets bereiken. Best wel sneu toch? Vandaar dat we met zijn alle deze actie hebben gedaan.  Ik zat te denken wat voor creatieve activiteit ik kon doen met de kinderen. Zij doen dat namelijk niet veel dus ik wil graag met hen knutselen en tekenen. Van de week had ik al gevraagd of zij hun eigen huis

Kishkinta en sponsoren

Zo, alweer een tijdje geleden dat ik jullie iets heb laten weten. Ondertussen niet veel veel gebeurd hoor. Afgelopen weekend zijn Gert-Jan en Els geweest omdat we vrijdag naar het waterpark gingen. Ook de meiden van school kwamen naar Chennai om te zien hoe het project eruit ziet, het waterpark in te gaan en Chennai te bekijken. Het waterpark (Kishkinta) was erg leuk. Ik vond het een combinatie tussen een kermis en een waterpark. Met attracties, glijbanen, waterval en zwembaden. Het was heerlijk om in het water te zijn met de hitte. Ik heb genoten ervan. Daarna nog heerlijk gegeten in een super mooie tuin. Daar heb ik ook van genoten. Zaterdags kwamen de meiden het project zien. En wilde we wat van Chennai zien. Ze hebben de grote shopping mall gezien, verder zijn we niet gekomen haha. Nog lekker gegeten in een chique restaurant waar alles voor je werd opgeschept enz. Het was een geslaagd weekend! De schoolloopbaan van de kinderen heb ik nu eindelijk een beetje door.  Ze beg

Vijayawada en meer

Het is echt super leuk om post te ontvangen. Deze week een brief van oma en mama. Ook kwam er een kaart van mijn tante en de opa en oma van Jeff. Erg leuk!! Henna in Vijayawada Weer veel gezien en gedaan van de week. Het belangrijkste is dat Bo en ik naar Vijayawada zijn geweest. Daar hebben we het Don Bosco project bezocht. Het was een groot project met verschillende doelgroepen. Ik ben bij een shelter geweest voor kinderen die net van de straat komen. Zij verblijven daar terwijl de staffleden van het project gesprekken voeren met de ouders om te kijken of het kind naar huis kan of niet. Is dat niet het geval dan worden ze naar een volgend project gestuurd, waar de jongens voor langere tijd zitten. Dit zou de plek zijn waar ik mijn stage voort kan gaan zetten. De kinderen daar waren erg aanhankelijk en hadden veel ontwikkelingsachterstand of een beperking. Onderling werd er veel gevochten en de staff van het project zonderde zich af en liet ons alleen met de kinderen die wij

Karunalaya en Bangalore

Karunalaya is een leuke plek met hele lieve mensen, maar voldoet niet aan de verwachtingen en de eisen van een derde jaars stage. Het feit dat ik de kinderen super weinig zie maakt mijn stage erg lastig. Veel gesproken met de vorige vrijwilligers en ook zij hadden een gevoel van nutteloosheid. Met school en Samen (de organisatie waarmee ik weg ben) hierover gesproken en hun laten meedenken. Heb nu contact met een nieuw project waar meer mogelijkheden zijn en waar de kinderen de hele dag aanwezig zijn. Het zou een optie zijn om mijn stage daar voort te zetten. We zijn aan het plannen om het project te bekijken. Hoe meer er gesproken wordt over weg gaan nu Karunalaya hoe meer ik denk aan die lieve kinderen. In een maand heb ik al een band met sommige opgebouwd waar ik dan eigenlijk geen gedag van wil zeggen. Zo ook toen we thuis kwamen van ons eerste trip, waar ik zo meer over vertel. De kinderen waren super blij om ons weer te zien. Maar goed, dan moet ik denken aan wat mijn tante zei