Marleen naar India

Deze week was ook weer een rare week. Veel oorpijn en keelpijn gehad. Waar ik  uiteindelijk een oorontsteking aan over heb gehouden. Daar loop ik nu nog steeds mee rond. Samen met Bo en de directeur naar de dokter geweest hiervoor. Dit verliep eigenlijk best soepel. Ik besloot om naar de dokter te gaan op vrijdag. Die dag was eigenlijk super leuk. 2 andere vrijwilligers van SAMEN kwamen ons opzoeken om ons mee te nemen naar de Mall Express Avenue. Dit was een super grote mall, erg leuk om te zien. Ik voelde mij die dag al niet echt fit en we gingen met de riskja naar deze mall toe en dat heeft mij erg veel oorpijn bezorgd. Toen we terug kwamen, kwam er bloed uit mijn oor, waardoor ik naar de dokter wilde. De dokter vroeg of ik eerder al verkouden was, want mijn pijn werd veroorzaakt door een verwaarloosde verkoudheid. Toen ik terug dacht aan de afgelopen weken, werd het duidelijk waar het vandaan kwam. In de week voor mijn vertrek naar India was in ziek. In Nederland hadden veel mens

Een week achter de rug met dubbele gevoelens. Maandags hadden we een lunch die erg pittig was. Mijn maag vond het net even te veel van het goede en ik ben de hele week ziek geweest. De eerste twee dagen op bed blijven liggen en daarna wel met de jongens activiteiten gedaan. Vanaf vrijdag ging het stukken beter. Omdat ik mij een beetje op de achtergrond hield, was ik veel aan het observeren. Er vielen een aantal dingen op; zoals hoe de kinderen en leiding drinken. Zij doen dat niet met de beter naar de mond toe, maar ze gieten het water (wat ze het meeste drinken) in hun mond. Verder zijn er nog meer dingen die mij verbazen. Indiase mensen zeggen geen ja, maar gaan met hun hoofd een aantal keer heen en weer. Nu ben ik erachter dat het ja betekent, maar in het begin dacht ik dat ze steeds nee bedoelde. Er verwarrend als je dat niet weet. Verder lopen er kippen, eenden, hanen, muizen en eekhoorns rond over het terrein waar de kinderen voetballen en spelen. De kippen zijn nuttig, omdat z

Veilig aangekomen in Chennai. Nu 5 dagen meegelopen hier en het is echt zo, ik kijk mijn ogen uit. De reis verliep voorspoedig en eenmaal aangekomen in India werd het al snel duidelijk dat ik in een ander land verkeerde. Tijdens de rit van het vliegveld naar huis, moest ik erg wennen. 100 dingen doet men tegelijkertijd in de auto en overal waar je kijkt zie je mensen. Ze rijden hier niet binnen de lijnen, alles gaat door elkaar heen. Wanneer je op een snelweg rijdt, moet je niet opkijken als je een voetganger inhaalt. En wat je hoort, is alleen maar getoeter. Alleen dat vond ik al een belevenis. Verder zijn de stagedagen prima te doen. Op een schooldag is het ontbijt om 7 uur. De kinderen staan al om 5 uur op, om te bidden. Vervolgens gaan ze douchen en mogen ze spelen en eten. Daarna gaan de kinderen naar school (rond 9 uur) en blijven ze daar tot 4 uur. In die tijd heb ik alle tijd om de stad te zien en om aan schoolopdrachten te werken. Ook is er de mogelijkheid om te helpen bij

Jaaaaa, over een paar dagen is het zo ver. Woensdag vlieg ik naar het verre Azië om stage te gaan lopen in India. Super spannend allemaal. Via deze weg wil ik jullie op de hoogte houden van mijn avontuur en belevenissen. Tot over een paar dagen