Doorgaan naar hoofdcontent

Trichy en Kerala

WAUW, wat een week heb ik achter de rug. Dit was een week om nooit te vergeten. Ik heb dingen gezien die ik niet zou durven dromen. Daarnaast ook weer een andere kant van India gezien, die ik liever niet zag. Ik zal bij het begin beginnen:

Zondag 16 april ben ik samen met Bo naar Trichy gegaan. Daar wonen de meiden die via school naar India zijn gekomen. Dit was al een heel gebeuren, want de site van de bus lag er steeds uit waardoor wij niet konden boeken. Zaterdagavond hadden we pas ons ticket, maar we konden er heen dat was het belangrijkste. Dit was leren omgaan met de cultuur hier, het komt wel en het komt wel goed!
Bij aankomst werden zo super leuk ontvangen met een ‘Welkom thuis, Bo en Marleen’ bord en een heerlijke paasbrunch. Op maandag hebben we hun eerste stageplek gezien. Dit was op een school voor kinderen met een beperking. De meiden verzorgen Engelse lessen aan bijvoorbeeld dove kinderen. Heel mooi om te zien hoe zij dat doen. het was jammer dat de kinderen de rest van de middag examens hadden. We kregen de rest van de lessen niet te zien, want er waren geen kinderen. In plaats van de lessen kreeg ik te zien hoe de kinderen met een meervoudige beperking hier werden behandeld. Ik had gedacht dat deze kinderen niet geaccepteerd werden. Vaak hoor ik die verhalen namelijk. Dat blijkt dus daar niet zo te zijn. De kinderen worden door de juffen zeer sensorisch benaderd. Dat is wat de kinderen ook nodig hebben. Ze hadden een pop met haar. De juf benoemde dit haar van de pop, het haar van de kind, het haar van de juf en het haar van de moeder. De moeder van dit meervoudig beperkt zat erbij en leerde hoe zij met het kind in contact kan komen. Niet alleen deze moeder was er. Ook van de andere kinderen waren moeders aanwezig. Dit is om de juf te ontlasten. Wanneer het kind naar het toilet moet of er iets anders mee is, zorgt de ouder (vaak alleen de moeder) ervoor dat het wordt opgelost. Ik vond dat erg mooi om te zien, ouders zijn heel betrokken. Dat zie ik op mijn stage ook wel, omdat ouders af en toe langs komen. Maar echt die betrokkenheid bij het kind, die had ik gemist. Ik vond dat heel mooi om dat te zien.
Dinsdag wilde we de nursering school gaan bekijken. Helaas had de gemeente besloten dat het een vakantiedag was. Hij was dus dicht. In plaats daarvan hebben we een summercamp gezien dat de professor en zijn vrouw in hun huis ‘organiseren’. Dit is een school in de zomer om kinderen extra ondersteuning te geven. Woensdags gingen we naar Vadurgapattai. Een dorpje waar de meiden om de beurt plattelandskinderen les geven. Daar hadden we een patentsmeeting. Ondertussen was Jessica niet lekker geworden, maar moest ze nog naar huis. Een busrit van 2 uur. Omdat de professor ook bij de patentsmeeting was, ging er 3 meiden met hem mee. De warmte werd te veel voor Jessica en ze viel flauw. Vanaf toen ging het wel snel. De professor is naar het ziekenhuis gegaan waar uitdroging geconstateerd werd. Medicijnen en rust, dat was het advies. Eenmaal thuis ging het nog steeds niet goed waardoor we weer naar het ziekenhuis zijn gegaan met haar. Haar heeft ze de nacht van woensdag op donderdag geslapen. Ik vond het heftig om haar te zien in het ziekenhuis, maar ze zag er al veel beter uit dan toen ze erheen ging. Vooral het feit dat we donderdags naar haar ouders zouden gaan en rond zouden gaan trekken in Kerala maakte het verhaal compleet. De nacht in het ziekenhuis heeft haar goed gedaan en ze sterkte aan. Met meer medicijnen en adviezen van de dokter mochten we naar huis. Daar moest een beslissing worden genomen. Jessica wilde graag haar ouders zien dus gingen we naar Kerala.
Mooi uitzicht tijdens de jugletocht

Periyar 
Met Olifant Ramba
In dit mooie gebied hebben wij onze eerste dag in Kerala doorgebracht. Nadat we in de avond aan waren gekomen, hadden gegeten, zijn we lekker in ons hotel gaan slapen. De volgende ochtend stonden we om 6 uur op, om te hiken in de natuur. Echt een hele mooie omgeving. Super veel foto's, maar dat zal ik jullie besparen. Een aantal prachtige dieren gezien zoals wormen, bizons, buffels en vogels. Helaas waren er ook bloedzuigers die lekker aan je vast bleven zitten, bah. 
Na de tocht hadden we een cookingclass. Heel leuk om te zien hoe het eten hier gemaakt wordt. De man was heel enthousiast en riep de hele tijd 'Jahaaaa' en 'mixingmixing'.  Daar hebben we erg om gelachen. Recept meegekregen dus ik kan ook een cookingclass geven! Opgeven kan nadat ik thuis ben!
Het volgende uitje was het rijden op een olifant, het wassen van de olifant en een douche krijgen van de olifant. Dit was een hele gave ervaring! Ik was eerst een beetje bang voor deze grote beesten. Maar wat zijn ze eigenlijk lief. Ik had eerst mijn bedenkingen erover. Op een olifant rijden, dat zijn dan waarschijnlijk werkolifanten en dat is echt heel zielig. Tijdens de voorbereiding kregen we uitleg over deze olifanten. Zij doen hen geen kwaad. Worden met liefde behandeld en niet gedwongen. Voor hoever dit waar is, dat weet niemand. Maar ik zag dat deze olifanten goed werden behandelt in mijn bijzijn. Na een rit mochten ze even rusten, kregen ze een bad (8 keer per dag) en tijdens de rit mochten ze eten wanneer zij wilden. Ik had er een goed gevoel bij! Tijdens de rit was het uitzicht super mooi. Kan er heel veel over vertellen, maar dat wordt de blog super lang. 
Na de olifanten hadden we nog een dansshow van 2 ' goden'. Ik vond het een beetje vreemd, maar het betekende veel voor de mensen hier. 

Lemon die in de tuin groeit
Alappuzha
De volgende ochtend stonden we weer vroeg op om naar een kruidentuin te gaan. Wat ins en outs gekregen over kruiden en specerijen die in India groeien. Een hele mooie tuin. Hierna vervolgende we onze weg naar Alappuzha. Onderweg nog even gestopt om theeplantages te bekijken, was super mooi. Helaas niet optimaal van kunnen genieten, want ik werd heel misselijk van het rijden in de bergen. 


Uitzicht vanuit de boot
Aangekomen in Alappuzha, wist ik niet wat mij te wachten stond. We werden in een bootje gezet om naar onze boot te varen. Het was een prachtige houseboat met 3 man personeel. We werden verwelkomt met een welkomstdrankje en de lunch werd voor ons bereidt. Het was een prachtig stukje natuur dat ik daar gezien heb. Ik heb mijn ogen uit gekeken. Wat was het daar prachtig mooi


Kovalam
Op het strand!
Na de nacht op de houseboat reden we naar Kovalam. Daar was onze laatste stop van de ze trip. In Kovalam was een prachtig strand. In het stadje zelf was het heel rustig, maar toen we op het stand aan kwamen waren er heel veel lokale mensen aan het zwemmen. Naja, zwemmen kon je het niet noemen. Er was zo'n sterke stroming met zulke hoge golven dat de mensen niet ver in de zee mochten. Daarna heerlijk gegeten aan de het stand op de 'boulevard' gelopen. Allemaal kleine winkeltjes, heerlijk! Die dag erna nog geluncht met z'n alle en toen zat het mooie avontuur er weer op.

Dit avontuur hebben we te danken aan de taxichauffeur van de ouders van Jessica. Hij heeft geregeld dat wij daarbij aanwezig konden zijn!
Nu ben ik weer terug in Chennai waar het veel warmer is en waar we nog even hard aan school moeten werken. Met Jessica gaat het weer goed! Ze is helemaal opgeknapt na het weekend en het zien van haar ouders. Ook ik heb weer het Indiase eten gegeten, met maten, maar het gaat goed! 

Reacties

Populaire posts van deze blog

De tweede week

Een week achter de rug met dubbele gevoelens. Maandags hadden we een lunch die erg pittig was. Mijn maag vond het net even te veel van het goede en ik ben de hele week ziek geweest. De eerste twee dagen op bed blijven liggen en daarna wel met de jongens activiteiten gedaan. Vanaf vrijdag ging het stukken beter. Omdat ik mij een beetje op de achtergrond hield, was ik veel aan het observeren. Er vielen een aantal dingen op; zoals hoe de kinderen en leiding drinken. Zij doen dat niet met de beter naar de mond toe, maar ze gieten het water (wat ze het meeste drinken) in hun mond. Verder zijn er nog meer dingen die mij verbazen. Indiase mensen zeggen geen ja, maar gaan met hun hoofd een aantal keer heen en weer. Nu ben ik erachter dat het ja betekent, maar in het begin dacht ik dat ze steeds nee bedoelde. Er verwarrend als je dat niet weet. Verder lopen er kippen, eenden, hanen, muizen en eekhoorns rond over het terrein waar de kinderen voetballen en spelen. De kippen zijn nuttig, omdat z

Het is bijna zo ver

Jaaaaa, over een paar dagen is het zo ver. Woensdag vlieg ik naar het verre Aziƫ om stage te gaan lopen in India. Super spannend allemaal. Via deze weg wil ik jullie op de hoogte houden van mijn avontuur en belevenissen. Tot over een paar dagen

Laatste loodjes

Het is vandaag 23 juni 2017. Over 2 weken zit ik in het vliegtuig naar huis. Dan zit mijn avontuur erop. Ik ben 5 maanden van huis weg geweest. Heb 5 maanden veel geleerd over mijzelf en over wie mijn vrienden zijn. Ik heb 5 maanden mogen genieten van India, de cultuur, de mensen, het eten en het weer. Het voelt al alsof ik aan het afronden ben hier, terwijl ik nog 13 dagen heb. Maar vandaag heb ik er al 134 dagen opzitten. Wat zijn dan die 13 dagen, helemaal niets. Ik ben ook aan het afronden omdat ik net mijn school heb afgerond. Mijn stage is behaald, jeeeeej. Dat is ook waar ik de afgelopen tijd mee bezig ben geweest. Ik ben hier zo veel te weten gekomen over mijzelf en de wereld. Ben ook wel nieuwsgierig geworden naar de wereld. Nu is het tijd om extra te gaan genieten. Geen verplichtingen meer, het harde werken is beloond. Ik kan nu de laatste 13 dagen gaan doorbrengen met mijn kleine aapjes die het super leuk vinden om allerlei activiteiten te doen. Die activiteiten ga ik