Doorgaan naar hoofdcontent

Wereld Straatkinderen Dag

Vandaag met mam, Jeff en Marlene gesproken. Leuk om te horen hoe het gaat in Nederland! Jeff vroeg wanneer ik weer een blog erop zou zetten. Zo kon iedereen lezen wat ik deed. Ik vertelde dat ik eigenlijk niet heel veel had meegemaakt, dus waarom een blog schrijven. Maar ik dacht een kleine blog kan ook. Heb namelijk wel iets meegemaakt!

Gisteren (12 april) was het wereld straatkinderen dag. Ik ben met een stuk of 100 kinderen op straat gaan staan. Allemaal hand in hand. Dit deden wij om ons sterk te maken voor de rechten van het straatkind. Want deze zijn, in India, nog niet op papier gezet. Straatkinderen kunnen eigenlijk niets. Ze worden aan hun lot over gelaten en kunnen niets bereiken. Best wel sneu toch? Vandaar dat we met zijn alle deze actie hebben gedaan. 



Ik zat te denken wat voor creatieve activiteit ik kon doen met de kinderen. Zij doen dat namelijk niet veel dus ik wil graag met hen knutselen en tekenen. Van de week had ik al gevraagd of zij hun eigen huis wilde tekenen. Dat was heel interessant. Sommige hadden een huis getekend zoals wij dat ook zouden doen. Andere hadden alleen een hut gemaakt. De achterliggende gedachte is eigenlijk best wel triest. Als je bedenkt dat die kinderen echt in zo'n hut hebben geleefd. Ik wilde eerst een voorbeeld maken, ben blij dat ik op tijd eraan dacht om het niet te doen. Een huis voor mij ziet er heel anders uit dan voor hen. En dat bleek wel weer.




Ook lagen er een hoop oude kranten. Ik vroeg of we deze kranten mochten gebruiken voor een van de knutselopdrachten. Dat vonden ze goed en ze hebben zelf een bord gehaald om alle knutselwerkjes op te hangen! Ik had bedacht om de letters uit de kranten te knippen en daarmee tekeningen te maken. Ze moesten eerst hun eigen naam bij elkaar zoeken en daarna de naam van het project: Karunalaya. Als ze dat hadden gedaan mochten ze plaatjes gaan zoeken. Dit leverde een erg leuk resultaat op! 
Toen we deze tekeningen wilde opruimen was het idee om ze te geven aan de kinderen. We werden helaas tegengehouden door de staff hier. Ik snapte in het begin niet helemaal waarom, maar later werd het duidelijk. De kinderen zouden de tekeningen alleen maar verscheuren. Dat vonden ze zonde dus wilde ze de tekeningen in de dossiers van de kinderen stoppen. Een heel mooi gebaar!

Sinds een aantal weken (9) voelde ik mij eindelijk weer wat beter! Dit komt mede doordat ik al een hele week het Indiase eten niet meer eet. Ik houd het bij cornflakes en havermout. Ook veel fruitsalades staan op het menu. En eindelijk komen mijn darmen tot rust. Daar was ik heel blij mee dus vond ik dat we mooie bloemen in onze haren mochten! Dit kochten we onderweg naar het meisjes hostel. Daar werden onze haren gedaan en kregen we een Indiase stip. Ik voelde mij echt een inwoner van India op dat moment. Had het gevoel dat ik hier thuis hoorde! Dit kwam ook door de kinderen. Zij zijn de laatste dagen erg vrolijk. Dat merkte ik ook toen zij met z'n alle gingen dansen. Dat was een geluksmomentje. Zie voor de dansende kinderen facebook!

Van de week was er een nieuwe jongen op het project. Ik vroeg waar hij vandaan kwam en hij is helemaal vanuit New Delhi naar Chennai gereisd. Dat is super lang, namelijk 34 uur! Dit heeft hij al een keer eerder gedaan, een paar maanden geleden. Hij wilt graag naar school maar zijn vader wilt dat hij gaat werken. Vandaar dat hij is weggelopen. De begeleiders hier hebben zijn vader toen opgezocht en bemiddeld. De jongen vertelde dat het even goed is gegaan maar dat het nu weer mis ging. Hij moest weer werken van zijn vader en mocht niet meer naar school. Daarom heeft hij de reis helemaal in zijn eentje gedaan. Sneu he! Ik vind het heel dapper. De reden waarom hij naar school wilt, vind ik nog mooier. Hij vertelde namelijk dat hij graag wilt leren voor dokter omdat zijn moeder ziek is. Zo kan hij haar helpen! Dat is ook de reden waarom zijn vader wilt dat hij gaat werken. Zo kan hij een behandeling betalen voor zijn vrouw. Het lijkt mij heel dubbel voor deze jongen. Hij wilt graag zijn moeder helpen maar weet dat het niet goed voor hemzelf is als hij nu van school weg blijft. Hij mag nu blijven bij Karunalaya. Ze zijn een school aan het regelen voor hem zodat hij na de zomervakantie hier kan beginnen. 


Reacties

Populaire posts van deze blog

De tweede week

Een week achter de rug met dubbele gevoelens. Maandags hadden we een lunch die erg pittig was. Mijn maag vond het net even te veel van het goede en ik ben de hele week ziek geweest. De eerste twee dagen op bed blijven liggen en daarna wel met de jongens activiteiten gedaan. Vanaf vrijdag ging het stukken beter. Omdat ik mij een beetje op de achtergrond hield, was ik veel aan het observeren. Er vielen een aantal dingen op; zoals hoe de kinderen en leiding drinken. Zij doen dat niet met de beter naar de mond toe, maar ze gieten het water (wat ze het meeste drinken) in hun mond. Verder zijn er nog meer dingen die mij verbazen. Indiase mensen zeggen geen ja, maar gaan met hun hoofd een aantal keer heen en weer. Nu ben ik erachter dat het ja betekent, maar in het begin dacht ik dat ze steeds nee bedoelde. Er verwarrend als je dat niet weet. Verder lopen er kippen, eenden, hanen, muizen en eekhoorns rond over het terrein waar de kinderen voetballen en spelen. De kippen zijn nuttig, omdat z

Het is bijna zo ver

Jaaaaa, over een paar dagen is het zo ver. Woensdag vlieg ik naar het verre Aziƫ om stage te gaan lopen in India. Super spannend allemaal. Via deze weg wil ik jullie op de hoogte houden van mijn avontuur en belevenissen. Tot over een paar dagen

Laatste loodjes

Het is vandaag 23 juni 2017. Over 2 weken zit ik in het vliegtuig naar huis. Dan zit mijn avontuur erop. Ik ben 5 maanden van huis weg geweest. Heb 5 maanden veel geleerd over mijzelf en over wie mijn vrienden zijn. Ik heb 5 maanden mogen genieten van India, de cultuur, de mensen, het eten en het weer. Het voelt al alsof ik aan het afronden ben hier, terwijl ik nog 13 dagen heb. Maar vandaag heb ik er al 134 dagen opzitten. Wat zijn dan die 13 dagen, helemaal niets. Ik ben ook aan het afronden omdat ik net mijn school heb afgerond. Mijn stage is behaald, jeeeeej. Dat is ook waar ik de afgelopen tijd mee bezig ben geweest. Ik ben hier zo veel te weten gekomen over mijzelf en de wereld. Ben ook wel nieuwsgierig geworden naar de wereld. Nu is het tijd om extra te gaan genieten. Geen verplichtingen meer, het harde werken is beloond. Ik kan nu de laatste 13 dagen gaan doorbrengen met mijn kleine aapjes die het super leuk vinden om allerlei activiteiten te doen. Die activiteiten ga ik